- Ενδείξεις για χειρουργείο
α. Σοβαρή οξεία ρήξη ή χρόνια ανεπάρκεια του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου που οδηγεί σε μη φυσιολογική πρόσθια μετατόπιση της κνήμης στο μηριαίο και αστάθεια η παραμόρφωση γονάτου. Ένα έλλειμμα στον ΠΧΣ συχνά συνδυάζεται με βλάβη και άλλων δομών του γονάτου, όπως του εσω πλαγίου συνδέσμου που οδηγεί σε στροφική αστάθεια της άρθρωσης.
β. Μερική ρήξη του συνδέσμου που έχει σαν αποτέλεσμα περιορισμό των λειτουργικών δραστηριοτήτων σε ενεργά άτομα.
γ. Αποτυχημένη συντηρητική (μη χειρουργική) αντιμετώπιση της ρήξης.
- Διαδικασίες
Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία χειρουργικών διαδικασιών και ο τύπος τους εξαρτάται από τη σοβαρότητα και τον εντοπισμό της ρήξης, όπως επίσης από την ηλικία του ασθενή και από το επίπεδο της δραστηριότητας στο οποίο ο ασθενής θέλει να επιστρέψει. Η πιο συχνή και επιτυχημένη διαδικασία σήμερα είναι η χρησιμοποίηση μυθοπλαστικού μοσχεύματος από τον επιγονατιδικό τένοντα, που αντικαθιστά τον ριγμένο πρόσθιο χιαστό.
- Μετεγχειρητική αντιμετώπιση
Πριν από μια η δυο δεκαετίες, η αντιμετώπιση μετά από αποκατάσταση πρόσθιου χιαστού συνδέσμου περιλάμβανε μεγάλες περιόδους ακινητοποίησης με το γόνατο σε θέση κάμψης και μια εκτεταμένη περίοδο (6 με 8 εβδομάδες) περιορισμένης φόρτισης. Η επιστροφή στην πλήρη δραστηριότητα συχνά απαιτούσε ολόκληρο χρόνο. Τα τελευταία χρόνια με τις εξελίξεις των χειρουργικών τεχνικών και την καλύτερη κατανόηση της επούλωσης των ιστών, είναι δυνατή η πρώιμη μετεγχειρητική κίνηση και φόρτιση του άκρου.
- Κινητοποίηση – Φυσικοθεραπεία
Ο ρυθμός και η εξέλιξη της κινητοποίησης – άσκησης θα εξαρτηθεί από τον τύπο της χειρουργικής διαδικασίας και τον τύπο του μοσχεύματος. Η άσκηση και η φόρτιση μπορούν να εξελιχτούν πιο γρήγορα μετά από μια ορθοσκοπική αποκατάσταση με αυτογενές επιγονατιδικο μόσχευμα. Οι ανοιχτές διαδικασίες και αυτές που χρησιμοποιούν λιγότερο ισχυρά μυθοπλαστικά μοσχεύματα, όπως τμήμα του τένοντα του ημιτενοντώδους ή της λαγονοκνημιαίας ταινίας, η υλικά προσθετικού μοσχεύματος, απαιτούν μια πιο προσεκτική εξέλιξη των ασκήσεων και της φόρτισης. Κατά την πρώιμη μετεγχειρητική περίοδο, επικρατεί μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην επαρκή προστασία των ιστών που επουλώνονται με ακινητοποίηση η περιορισμένη κίνηση και στην πρώιμη ελεγχόμενη κίνηση του γονάτου και στην φόρτιση, για να αποφευχθούν η για να ελαχιστοποιηθούν οι βραχύνσεις, η αρθρική εκφύλιση και η μυϊκή ατροφία. Παρόλο που η πρώιμη κίνηση θα δημιουργήσει έναν ισχυρό καλυτέρα προσανατολισμένο ουλώδη ιστό στον σύνδεσμο που επουλώνεται, οι πολύ έντονες ασκήσεις ή η πολύ γρήγορη εξέλιξη της φόρτισης μπορούν να διατείνουν και να καταστρέψουν τις αποκατεστημένες δομές. Είναι απαραίτητη μια περίοδος προστατευμένης κίνησης, για πραγματοποιηθεί η κατάλληλη αγγειώδη και ο κατάλληλος προσανατολισμός των κολλαγόνων ινών κατά τη διάρκεια της επουλωτικής διαδικασίας, έτσι ώστε να αυξηθεί η ελαστική δύναμη των κολλαγόνων ινών του συνδέσμου.
