χρήστες υπολογιστών

Μελέτες που έγιναν στις Η.Π.Α. το 1997 έδειξαν ότι 92 εκατομμύρια ενήλικες Αμερικάνοι πολίτες είναι χρήστες ηλεκτρονικών υπολογιστών. Περίπου το 40% έχουν υπολογιστή στο σπίτι τους, ενώ οι μισοί εργαζόμενοι χρησιμοποιούν υπολογιστή στον χώρο εργασία τους. Πολλές μελέτες έχουν γίνει κατά καιρούς για τις επιπτώσεις αυτής της χρήσης στο μυοσκελετικό σύστημα.

Προβλήματα που προκαλούνται στους χρήστες υπολογιστών

Μελέτες που έγιναν στις Η.Π.Α. το 1997 έδειξαν ότι 92 εκατομμύρια ενήλικες Αμερικάνοι πολίτες είναι χρήστες ηλεκτρονικών υπολογιστών. Περίπου το 40% έχουν υπολογιστή στο σπίτι τους, ενώ οι μισοί εργαζόμενοι χρησιμοποιούν υπολογιστή στον χώρο εργασία τους. Πολλές μελέτες έχουν γίνει κατά καιρούς για τις επιπτώσεις αυτής της χρήσης στο μυοσκελετικό σύστημα.

Τελευταία έγινε μια μελέτη με σκοπό να καθορισθεί η συχνότητα περιπτώσεων εμφάνισης πόνου από την χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών στον χώρο εργασίας.

Χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 600 νεοδιορισμένοι υπάλληλοι, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν υπολογιστή τουλάχιστον 15 ώρες την εβδομάδα.

Τους ζητήθηκε να συμπληρώσουν ένα ημερολόγιο, όπου θα έπρεπε να αναφέρουν τις ώρες που χρησιμοποιούσαν τον υπολογιστή ημερησίως καθώς την παρουσία συμπτωμάτων πόνου στην περιοχή του αυχένα, στους ώμους αλλά και στα χέρια, για τρία χρόνια. Οι ερευνητές αναζήτησαν αυτούς που τα προσκληθέντα συμπτώματα απαιτούσαν φαρμακευτική αγωγή ή ήταν ψηλά στην κλίμακα αξιολόγησης του πόνου. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο έγκυρο περιοδικό The American Journal of Industrial Medicine.

Περισσότεροι από το 50% των υπαλλήλων παρουσίασαν μυοσκελετικά προβλήματα τον πρώτο χρόνο της νέας εργασίας τους. Περίπου το 1/3 υπέφεραν από προβλήματα στην περιοχή του αυχένα και των ώμων, ενώ το ? από προβλήματα στα χέρια. Παράδοξα το Σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα, του περισσότερο γνωστού συνδρόμου της περιοχής ήταν σημαντικά χαμηλό, μόλις 1%. Μεγαλύτερη προδιάθεση παρουσίασαν οι γυναίκες ηλικίας 30 ετών και πάνω.

Αρχικά μπορεί αυτά τα συμπεράσματα να μας προκαλούν έκπληξη, αλλά να προσπαθήσουμε να δώσουμε μια εξήγηση την απάντηση θα μας την δώσει η διαπίστωση ότι η κακή στάση, η επαναλαμβανόμενη κουραστική εργασία σε συνδυασμό με το αδύνατο μυϊκό σύστημα προκαλούν αλλαγές στην διάταξη του σκελετού και κατά συνέπεια διαταραχή της δυναμικής ισορροπίας του σώματος.

Η θέση κάθε τμήματος του σώματος σε σχέση με τα υπόλοιπα ορίζει την στάση του σώματος. Σύμφωνα με τις δραστηριότητες του ατόμου η στάση αλλάζει συνεχώς. Τα οστά πηγαίνουν εκεί όπου οι μύες τα πηγαίνουν, ενώ συγκρατούνται εκεί όπου οι μύες τα συγκρατούν. Η ισορροπία σε αυτήν την δραστηριότητα προστατεύει το σώμα από τυχόν τραυματισμούς, είτε κατά την διάρκεια της εργασίας, είτε κατά την ξεκούραση. Σωστή στάση σημαίνει οι αρθρώσεις να συγκρατούνται σε τέτοια θέση ώστε η επιβάρυνση που δέχονται να είναι ελάχιστη. Αντίθετα η λανθασμένη στάση προκαλεί μεγάλη επιβάρυνση αυξάνοντας την πιθανότητα τραυματισμού, όχι μόνο στην συγκεκριμένη περιοχή αλλά ακόμα σε άλλες λίγο πιο πάνω ή λίγο πιο κάτω από αυτήν.

Το σώμα μας χαρακτηρίζεται από μία “αρμονία” κινήσεων. H μεγαλύτερη πρόκληση που είναι η υγεία, επιτυγχάνεται όταν όλα τα τμήματα του σώματος, είναι ελεύθερα να κινούνται σε αρμονική σχέση το ένα με το άλλο. Ο περιορισμός αυτής της συνεχούς εναλλαγής της κίνησης είναι υπεύθυνος για πολλές παθολογικές καταστάσεις. Για παράδειγμα η Σπονδυλική Στήλη πρέπει να είναι ισχυρή αλλά και λειτουργική, όχι μόνον γιατί προσφέρει στήριξη σε ολόκληρο το σώμα, αλλά γιατί προστατεύει τον Νωτιαίο Μυελό μέσο του οποίου επικοινωνεί και ελέγχει ο Εγκέφαλος ολόκληρο το σώμα. Οποιαδήποτε δυσλειτουργία στην σπονδυλική στήλη, μπορεί να επηρεάσει ολόκληρο το σώμα.

Η στάση του σώματος αρχικά επηρεάζεται από την δύναμη της βαρύτητας. Στη συνέχεια η ένταση των καθημερινών δραστηριοτήτων προκαλεί σημαντική επιβάρυνση, που συχνά επιδεινώνεται από τις λανθασμένες θέσεις του σώματος, το αδύνατο μυϊκό σύστημα και τραυματισμούς. Το άμεσο αποτέλεσμα είναι φθορά στους μύες και τους συνδέσμους που συγκρατούν τον σκελετό. Τα βασικά συμπτώματα τότε είναι πόνος, περιορισμός της κίνησης και μυϊκή αδυναμία. Στην συνέχεια επηρεάζονται με την σειρά τους τα νεύρα της περιοχής με αποτέλεσμα φλεγμονές που προκαλούν ισχιαλγία, οσφυαλγία, αυχενικό σύνδρομο, πονοκεφάλους, πόνους στην πλάτη κ.α.. Ενώ η επιπλέον επιβάρυνση οδηγεί σε μη αναστρέψιμες βλάβες όπως είναι οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις.

Πέρα από τις επιπτώσεις στην πάσχουσα περιοχή οι επιπτώσεις και στο υπόλοιπο σώμα είναι σημαντικές αν θεωρήσουμε το σώμα σαν ένα ενιαίο σύνολο. Για παράδειγμα η σκολίωση στην θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης επηρεάζει την αναπνευστική λειτουργία, λόγω περιορισμού της κινητικότητας του θώρακα, ακόμα επηρεάζεται το πεπτικό σύστημα και το κυκλοφορικό. Σε τελική ανάλυση διαταράσσεται η υγεία του ανθρώπου.

Γενικά οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν διαταραχή στην στάση, είτε μόνες τους, είτε σε συνδυασμό είναι:

  • Επαναλαμβανόμενη κακή στάση στην επαγγελματική ενασχόληση
  • Λανθασμένη στάση κατά την διάρκεια της ξεκούρασης
  • Ψυχολογικά ή συναισθηματικά προβλήματα, όπως η κατάθλιψη
  • Προβλήματα όρασης
  • Παχυσαρκία
  • Ακατάλληλα παπούτσια – διαταραχή της βάδισης
  • Αδύνατο μυϊκό σύστημα – διαταραχή της ισορροπίας στην βάδιση
  • Κακή διατροφή
  • Αναπνευστικά προβλήματα
  • Τραυματισμός μυών, τενόντων, συνδέσμών ή οστών
  • Σκολίωση

Το ερώτημα είναι πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις διαταραχές της στάσης, ώστε να αποκαταστήσουμε ή να βελτιώσουμε την υγεία του ανθρώπου.

Κάθε θεραπευτικό πρόγραμμα πρέπει να έχει σαν στόχο την λειτουργικότητα απαλλαγμένη από συμπτώματα. Η τεχνική “Manual Therapy“, είναι η θεραπευτική προσέγγιση όπου ο θεραπευτής με την χρησιμοποίηση των χεριών του προσπαθεί να εντοπίσει, να αναγνωρίσει και τελικά χρησιμοποιώντας ήπιους χειρισμούς να αποκαταστήσει την ισορροπία στις πάσχουσες περιοχές του σώματος. Θεωρούμε το σώμα του ασθενή σαν ένα ενιαίο σύνολο με ψυχο-σωματική διάσταση, όπου η μορφή του εκφράζει την λειτουργικότητα του. Αυτή ακριβώς η μεθοδολογία της την κατατάσσει στις πλέον αποτελεσματικές και ασφαλείς θεραπευτικές μεθόδους με σχεδόν ανύπαρκτες επιπλοκές. Μέσα από την λεπτομερή αξιολόγηση του σώματος του ασθενή, οι πάσχουσες περιοχές μπορούν να αναγνωρισθούν και να αποκατασταθούν πριν προκαλέσουν μεγαλύτερο πρόβλημα. Στην συνέχεια εκπαιδεύουμε τον ασθενή να χρησιμοποιεί σωστά το σώμα του, ενώ τέλος γίνεται εκμάθηση ενός ατομικού προγράμματος ασκήσεων με σκοπό την ισχυροποίηση του μυϊκού συστήματος, ώστε ο ίδιος να αποκτήσει τον έλεγχο του προβλήματος (αυτοέλεγχος).

Βασικό μέλημα του θεραπευτή είναι η βελτίωση της ποιότητας της ζωής του ασθενή, όπως αυτή εκφράζεται από την λειτουργικότητα του και την ψυχική του ισορροπία.

http://physio.gr/